استثنا (منطق)استثنا کردن در علم منطق عبارت است از اثبات یا نفی مقدم یا تالی در قیاس شرطی. ۱ - توضیح اصطلاحاستثنا در منطق یعنی اثبات یا نفی مقدم یا تالی در قیاس شرطی. ۲ - وجه تسمیهوجه تسمیه آن این است که در عربی مقدم یا تالی را با قضیه‌ای که با «لکن» از ادات استثناء آغاز می‌شود اثبات یا نفی می‌کنند. «متصله موجبه لزومی را چون استثناء عین مقدم او کنند، منتج عین تالی او باشد». [۱]
شیرازی، قطب‌الدین، درة التاج (منطق)، ص۱۴۲.
«اگر منفصل از دو جزء بود و استثنا کنی از عین هرکدام که باشد، نتیجه آورد نقیض دوم را». ۳ - پانویس
۴ - منبعخوانساری، محمد، فرهنگ اصطلاحات منطقی به انضمام واژه نامه فرانسه و انگلیسی، ص۱۱. رده‌های این صفحه : اصطلاحات منطقی | قضیه شرطیه
|